Posts

Tijd

-
Afbeelding
Tijd. Een terugkerend thema in de verhalen die ik hier schrijf. En eerlijk gezegd weet ik niet zo goed wat ik moet vertellen. Het leven is hier (zoals eerder al genoemd) intens. Je maakt zoveel mee dat het lastig is om te kiezen wat je kan delen. Wat is er relevant, wat is geschikt, welke dingen zijn vertrouwelijk of is het wel passend om bepaalde verhalen te delen? Ondertussen is ook het einde in zicht. Op het moment dat ik dit schrijf, heb ik nog 4,5e week voordat ik weer naar huis ga. Of nou ja, naar huis...eerst vlieg ik naar Londen om daar 4 dagen even alleen te zijn. Om mezelf de tijd te geven om te schakelen van het schipleven naar een Westers land. Maar ook om even niet sociaal te zijn, geen mensen om me heen terwijl ik omringd ben door de drukte van de stad. Even alleen in de mensenmassa. Daar kijk ik af en toe naar uit. Daarna zal ik met de trein naar Rotterdam gaan en dan ben ik echt thuis. Tot die tijd geniet ik nog volop van de tijd die ik hier heb.
3 reacties
Meer lezen

Interruptions

-
Afbeelding
Ik ben er weer! Het heeft even geduurd, maar de afgelopen tijd is in een soort roes voorbij gegaan. De weken vliegen voorbij terwijl het tegelijk voelt alsof de dagen kruipen. ‘Shiptime’, zoals we dat hier op het schip noemen, is een gek begrip. Contact houden met thuis is soms een uitdaging omdat je hier in een bubbel zit en 24/7 mensen om je heen hebt.  Dat je altijd mensen om je heen hebt klinkt misschien heftig, maar het is iets waar je aan went. De cabin deel je met 1 andere vrijwilliger, in mijn geval is dat Friedi, een goede vriendin van mij op het schip. Het is net thuiskomen als we in de cabin komen. Echt ons plekje. Er zijn wel momenten dat je in je eentje in de cabin bent, maar je weet nooit wanneer de ander binnenkomt etc, dus in die zin ben je niet vaak alleen. De sfeer hier aan boord is een soort warme christelijke deken. Mensen supporten elkaar, zeggen elkaar gedag en er is altijd wel iemand die je kent of waar je een praatje mee kan maken. Zo is het bijna onmogelijk om
9 reacties
Meer lezen

‘Are you Mercy Ships?'

-
Afbeelding
‘Are you Mercy Ships?’ Overal om mij heen lopen mensen, het ruikt om het netjes uit te drukken niet erg fris, het is zo’n 35 graden, een brandende zon schijnt van achter op m’n hoofd en ik zweet. De stoffenmarkt is een van de leukste plekken om naartoe te gaan maar ook best intens. Ondertussen staat er nogsteeds een jonge vrouw met haar zoontje naast mij en een vriendin. Haar rechtervoet heeft duidelijk medische zorg nodig. Het heeft veel open wonden, staat scheef en ziet er pijnlijk uit. Ze kijkt ons aan met een sprankje hoop die al vaak is weggevaagd. Als je hier medische zorg nodig hebt dan heb je kort gezegd gewoon ‘pech’ want er is hier bijna geen mogelijkheid tot medische zorg. Mijn vriendin verteld de jonge vrouw dat we bij Mercy Ships horen maar dat alles al vol zit en dat ze via de overheid om hulp moet vragen. Alle aanvragen voor operaties gaan namelijk via de overheid. De jonge vrouw kijkt van mijn vriendin naar mij en weer terug. Meer dan sorry kunnen we verder
9 reacties
Meer lezen

De coup, afscheid en de gevangenen.

-
Afbeelding
Waar zal ik beginnen. Wat een gekke bijna twee weken heb ik hier gehad. Als ik eerlijk ben weet ik niet eens meer helemaal wat ik gister heb gedaan, laat staan de afgelopen weken, maar ik zal m'n best doen om het zo goed mogelijk voor jullie op te schrijven.  Het heeft even geduurd sinds ik voor het laatst een blog heb gepost, dat komt omdat ik vorig weekend, 25-26 november, vast zat op het land tijdens een couppoging. Met een groep van in totaal 6 vrienden hadden we besloten om een 'overnight' te plannen bij Tacugama. Hier vangen ze chimpansees op en redden ze chimpansees van mensen die ze als huisdieren willen houden. Goed plan toch?! De eerste dag, de zaterdag was een normale dag. Niks bijzonders, we kregen een rondleiding op het terrein en maakte een hike naar een waterval. Daar hebben we wat gezwommen (heerlijk koud water). 's Avonds kregen we lekker eten en hebben we spelletjes gespeeld. Toen we zondag ochtend wakker werden, hoorden we voor het eerst o
8 reacties
Meer lezen

Chocolademelk in 35 graden

-
Afbeelding
Vrij! Mijn eerste vrije dagen zitten er alweer bijna op maar wat was het lekker om even vrij te zijn. Even de tijd om alles te verwerken, leuke dingen te doen en het schip af te gaan.  Na acht dagen achter elkaar te hebben gewerkt had ik afgelopen dinsdag de ETS dag. Equipping to serve. Met andere woorden, een dag waarbij je nog meer uitleg krijgt over Mercy Ships, het ziekenhuis maar ook over de verschillende culturen en hoe je respectvol met elkaar omgaat. Want eerlijk gezegd is het nog best een uitdaging om iedereen met gepast respect te behandelen waarbij je rekening houdt met de cultuur en de achtergrond van de ander. Zo kom je hier niet weg met een simpele: 'Goed' niet weg als iemand aan je vraagt hoe het met je gaat. Dat wordt door veel mensen als onbeleefd gezien. Daardoor ben je al snel 2 of 3 minuten met iemand aan het praten voordat je echt kan vragen waar je voor komt. Dat is best even wennen, aangezien ik aardig direct kan zijn. Er is ook geen goed of f
7 reacties
Meer lezen

'Ik ben echt stoer.'

-
Afbeelding
1 duffelbag, 1 grote rolkoffer, 1 grote backpack en een fanny pack. Alles stond ingepakt klaar. Normaal ben ik geen persoon die dubbel controleert of ik wel alles heb, maar ik moet toegeven dat ik toch wel even drie keer heb gekeken of ik mijn paspoort en vaccinatieboekje wel had. Zaterdagavond zijn we nog met het gezin uit eten geweest, voor de mensen die het misschien niet weten, mijn gezin bestaat tegenwoordig uit zeven mensen. Papa, mama, Lauren (broer) en Jade (schoonzus), Eveline (zusje), Bernard (vriend) en ik. Het was heel erg fijn om nog even met z'n alle te eten. Ik kreeg zelfs nog wat cadeautjes!  De wekker stond om 06.15u en na een bakje koffie voor Bernard en een laatste praatje met m'n ouders en Eveline was het tijd om afscheid te nemen. Als ik ergens een hekel aan heb, is het wel aan afscheid nemen. Eerlijk gezegd doe ik het liever niet. Maar zo werkt het natuurlijk niet, dus na dikke knuffels stapte ik bij Bernard in de auto, zwaaide we u
5 reacties
Meer lezen