Interruptions
Ik ben er weer! Het heeft even geduurd, maar de afgelopen tijd is in een soort roes voorbij gegaan. De weken vliegen voorbij terwijl het tegelijk voelt alsof de dagen kruipen. ‘Shiptime’, zoals we dat hier op het schip noemen, is een gek begrip. Contact houden met thuis is soms een uitdaging omdat je hier in een bubbel zit en 24/7 mensen om je heen hebt. Dat je altijd mensen om je heen hebt klinkt misschien heftig, maar het is iets waar je aan went. De cabin deel je met 1 andere vrijwilliger, in mijn geval is dat Friedi, een goede vriendin van mij op het schip. Het is net thuiskomen als we in de cabin komen. Echt ons plekje. Er zijn wel momenten dat je in je eentje in de cabin bent, maar je weet nooit wanneer de ander binnenkomt etc, dus in die zin ben je niet vaak alleen. De sfeer hier aan boord is een soort warme christelijke deken. Mensen supporten elkaar, zeggen elkaar gedag en er is altijd wel iemand die je kent of waar je een praatje mee kan maken. Zo is het bijna onmogelijk om