De laatste voorbereidingen

-

Vaccinaties, verhuisdozen, afscheid nemen, vlucht boeken en noem het maar op. Ik snap wel dat je normaal ongeveer vijf maanden van tevoren hoort wanneer je weg gaat. Het is namelijk best wel wat werk om alle gegevens aan te leveren en om alle taken die erbij komen kijken in een korte periode uit te voeren. Zo heb je veel vaccinaties nodig, maar ook heeft Mercy Ships veel gegevens van je nodig om de goede papieren aan te kunnen vragen.  

Dan is er nog het sociaal-emotionele aspect van deze reis. Ik merk de laatste paar weken en zeker de laatste paar dagen dat ik veel op mijn ratio leef. Zolang ik bij mijn verstand blijf kan ik alles nog regelen en blijft het besef nog even weg. Met mijn ratio kan ik dingen organiseren, afscheid nemen van mijn gemeente zonder dat ik daarbij veel emoties ervaar. Tenminste, dat dacht ik tot vandaag. Vandaag, maandag 30 oktober kwam er weinig uit mijn handen. Het voelt een beetje alsof het besef nu komt. Over een week hoop ik op het schip te zitten. Heb ik mijn eerste dag al gehad zelfs. Dit is een bizar idee. Door dit besef weet ik even niet waar ik moet beginnen met de laatste taken. Ik ben maar een begin gaan maken met het inpakken van mijn koffer. Kleding heb ik nu uitgezocht, al is dat ook een hele klus. 

Qua klimaat is het daar bijna altijd rond de 30 graden. Het regenseizoen is van juni tot oktober, dus in theorie kom ik dus net in een goede periode aan. Aan boord is er wel goede airco dus een trui meenemen is dus ook wel handig.


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

'Ik ben echt stoer.'

-
Afbeelding
1 duffelbag, 1 grote rolkoffer, 1 grote backpack en een fanny pack. Alles stond ingepakt klaar. Normaal ben ik geen persoon die dubbel controleert of ik wel alles heb, maar ik moet toegeven dat ik toch wel even drie keer heb gekeken of ik mijn paspoort en vaccinatieboekje wel had. Zaterdagavond zijn we nog met het gezin uit eten geweest, voor de mensen die het misschien niet weten, mijn gezin bestaat tegenwoordig uit zeven mensen. Papa, mama, Lauren (broer) en Jade (schoonzus), Eveline (zusje), Bernard (vriend) en ik. Het was heel erg fijn om nog even met z'n alle te eten. Ik kreeg zelfs nog wat cadeautjes!  De wekker stond om 06.15u en na een bakje koffie voor Bernard en een laatste praatje met m'n ouders en Eveline was het tijd om afscheid te nemen. Als ik ergens een hekel aan heb, is het wel aan afscheid nemen. Eerlijk gezegd doe ik het liever niet. Maar zo werkt het natuurlijk niet, dus na dikke knuffels stapte ik bij Bernard in de auto, zwaaide we u...
Meer lezen

Interruptions

-
Afbeelding
Ik ben er weer! Het heeft even geduurd, maar de afgelopen tijd is in een soort roes voorbij gegaan. De weken vliegen voorbij terwijl het tegelijk voelt alsof de dagen kruipen. ‘Shiptime’, zoals we dat hier op het schip noemen, is een gek begrip. Contact houden met thuis is soms een uitdaging omdat je hier in een bubbel zit en 24/7 mensen om je heen hebt.  Dat je altijd mensen om je heen hebt klinkt misschien heftig, maar het is iets waar je aan went. De cabin deel je met 1 andere vrijwilliger, in mijn geval is dat Friedi, een goede vriendin van mij op het schip. Het is net thuiskomen als we in de cabin komen. Echt ons plekje. Er zijn wel momenten dat je in je eentje in de cabin bent, maar je weet nooit wanneer de ander binnenkomt etc, dus in die zin ben je niet vaak alleen. De sfeer hier aan boord is een soort warme christelijke deken. Mensen supporten elkaar, zeggen elkaar gedag en er is altijd wel iemand die je kent of waar je een praatje mee kan maken. Zo is het bijna onmogelijk...
Meer lezen

‘Are you Mercy Ships?'

-
Afbeelding
‘Are you Mercy Ships?’ Overal om mij heen lopen mensen, het ruikt om het netjes uit te drukken niet erg fris, het is zo’n 35 graden, een brandende zon schijnt van achter op m’n hoofd en ik zweet. De stoffenmarkt is een van de leukste plekken om naartoe te gaan maar ook best intens. Ondertussen staat er nogsteeds een jonge vrouw met haar zoontje naast mij en een vriendin. Haar rechtervoet heeft duidelijk medische zorg nodig. Het heeft veel open wonden, staat scheef en ziet er pijnlijk uit. Ze kijkt ons aan met een sprankje hoop die al vaak is weggevaagd. Als je hier medische zorg nodig hebt dan heb je kort gezegd gewoon ‘pech’ want er is hier bijna geen mogelijkheid tot medische zorg. Mijn vriendin verteld de jonge vrouw dat we bij Mercy Ships horen maar dat alles al vol zit en dat ze via de overheid om hulp moet vragen. Alle aanvragen voor operaties gaan namelijk via de overheid. De jonge vrouw kijkt van mijn vriendin naar mij en weer terug. Meer dan sorry kunnen we verder ...
Meer lezen